Ik denk wel eens ik stop met jou
En weet al voor mezelf
Dat ik dat niet doe
Gewoon de deur dicht en nu weg
Het lijkt zo simpel maar ik zou niet weten hoe

Soms ben je weg en zit ik hier
En vraag mezelf dan af
Waarom ik wacht op jou
Het antwoord geven kan ik niet
Omdat gezond verstand hier gek van worden zou

Misschien is het onmogelijk met jou te leven
Maar ik wil niet anders
Want wat je nu ook doet
Nee iemand anders maakte zoveel los in mij
Alleen maar jij

Je bent soms onuistaanbaar
En verwacht dan dat ik aardig ben tegen jou
Je lacht altijd om houden van
Maar ik weet dat je eigenlijk niet zonder kan

Je laat me lachen laat me huilen laat me leven
Ik ga door het vuur voor jou
Je maakte me vrolijk soms verdrietig dan weer razend
Nee jij toont nooit berouw

Ik wil je soms haten
Maar dan smelt ik weer van binnen
Als je naar me lacht
Maar wat je nu ook doet
Nee niemand anders maakte zoveel los in mij
Alleen maar jij